- Zerk bultzatu zintuen moda iraunkorraren eta joskintzaren esparruan ekitera?
2020ko martxoaren 14an, Covid bidezko konfinamenduak mundua gelditu zuenean, doako online tutorialak egin nituen etxean genituen materialekin egiteko, eta harrera berezia izan zuen haurren artean. Ghandiren esaldiak dena laburbiltzen du: “Planeta gure seme-alaben mailegua da, eta ez gure gurasoen herentzia”.
- Nola sortu zen moda egiteaz gain tailerrak eskaintzeko ideia?
Pandemiaren ondoren jendeak egindako eskariagatik izan zen, pertsonek barne-sormen handia dute eta adierazpide gisa azaleratu behar dute. Hilabete gutxiren buruan, emakumeak eta gizonen bat ez ezik, neskatilak ere etorri ziren jostura sortzaileaz galdezka, eta zerbitzu on bat ematera joan nintzen.
- Zer erronka aurkitu zenituen proiektua hastean eta nola gainditu zenituen?
2020ko otsailaren 1ean hasi nintzen kalitatezko jantzigintza sortzeko eta auzoari konponketa-zerbitzua emateko asmoz, baina martxoaren 14an dena aldatu zen eta maskaretan espezializatu behar izan nuen, hasieran solidarioak, eta ondoren publikoak nire konpromiso solidarioa eskertu nahi izan zuen, eta tailerraren helburua aldatuz joan zen pixkanaka.
- Prozesu honetan izan dituzun laguntzetatik, zer nabarmenduko zenuke?
Laguntza handia izan dut. Nire senarra eta seme-alabak nire motorra izan dira indarrak huts egiten zidanean, eta baita erakundeen aldetik laguntza handia ere, bereziki Bidasoa Biziriken eta bere aholkularitza pertsonalizatuarekin eta ekintzaileentzako doako ikastaroekin. Irungo Udalak ekintzaileentzako laguntzak eskaintzen ditu.
- Nola definitzen duzu zure estiloa eta filosofia moda iraunkorraren barruan?
Jantzien eta osagarrien moldakortasunagatik ezagutzen dudan estilo bat dut, denboran iraun dezaten; izugarri gustatzen zait hondakintzat har daitezkeen materialekin lan egitea, eta material horiek gauza polit, berezi, erabilgarri eta denboragabean eraldatzea, betiere joskintza emaitza ezin hobearekin. Batzuetan kosta egiten da sinestea zakarrontzira botako ziren materialekin sortu dudala zerbait.
- Zer eragin sortzea espero duzu Irungo komunitatean egiten duzun lanarekin?
Nire gogo bizia kutsatzea espero dut, eta gero eta gehiago izatea kontsumitzen diren ia 10.000 litro ur (13 kg CO2) berriro irauli nahi ditugun pertsonak, galtza bakeroak sortzeko eta milaka osagarri bihurtzeko, baita material berrerabilgarriekin ere, hondakinak saihesteko. Irun arlo honetan erreferente izatea lortu nahi dut.
- Zein pertsona-profil joan ohi da zure tailerretara?
Profil desberdinak daude: batetik, beren lanaren ondoren sormen eta komunitate espazio batean deskonektatu behar duten emakumeak, eta bestetik, erretiratuak, bilobei arropak josteko, eta, jakina, nire neskak! 11-15 urteko neskak dira berrerabilpenean lehen urratsa eman zutenak eta kontzientziazio lezio garrantzitsua eman zigutenak.
- Nola integratzen duzu iraunkortasuna zure proiektuaren alderdi guztietan?
Ekodiseinutik hasi eta osagarriak prototipatzera arte, 0 hondakina etengabe bilatzera arte, ez alferrik galdu ezer, konpondu jantziak eskoletan, eta bizitza berri bat eman ere, eta, jakina, eskualdeko enpresek hondakinak saihesteko ematen diguten materialari erabilera berria eman, betiere Km0an pentsatuta, CO2 isuriak saihesteko.
- Zer aholku emango zenieke proiektu sortzaile eta iraunkor bati ekin nahi dioten gazte ekintzaileei?
Ez dakit nor naizen aholkatzeko, egoera bakoitza oso pertsonala baita, baina esango nieke “egokitzapena” hitz gakoa dela, ez dela beti lehenengo ideia norabidea markatuko duena eta ate bat ixten denean irekita dauden leihoak ikus ditzatela, erresilientziak perspektiba eta erantzun asko ematen dizkigu. Ekintzailetza epe ertaineko lasterketa izan daiteke.
- Zer helburu duzu etorkizun hurbilean zure proiekturako?
Bide polit hau gogo beroz egiten jarraitzea eta nire tailer eta ikastaroetan izena ematen duten pertsonen konfiantza merezi izaten jarraitzea.
Nire helburua da “LURRAK SUKARRA DUELA” gero eta mugimendu handiagoa izatea eta aurrerapauso hau ematen dugun pertsona guztiok gure planetan aztarna (eta ona) uztearen harrotasuna sentitzea.
- Hasi zinenetik, zein izan da zure poztasunik handiena?
Zalantzarik gabe, Martindozenea Gaztelekuan, Artia Gaztelekuan eta Haurtxoko Txikilaben emandako tailerretan motxila jasangarri bat egin duten haurrak motxila bizkarrean hartuta txangoa egiten ikustea eta euren gustukoena dela jakitea, beraiek egin zutelako eta bota beharrean berrerabiltzen ikasi dutelako. Ingurumen-kontzientziazioa funtsezkoa da haren etorkizunerako.
Comentarios (0)